کد مطلب:35866 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:17

گنجینه پرسمان » اعتقادات

از ديدگاه قرآن، مخالفان پيامبران چه اتهامهائي را به پيامبران وارد ميكردند؟

مخالفان دعوت پيامبران بطور كلي از دو شيوه بهره ميگرفتند: يكي حربه تهمت و افتراء، ديگري انقتادهاي بي جا و به عبارت ديگر تفسير يك سلسه واقعيتها به صورت غير صحيح.
و به ديگر سخن: گاهي افتراء ميبستند، و گاهي اموري را نقطه ضعف ميپنداشتند در حالي كه به يك معنا نقطه قوت بودند ـ اينك ما مجموع اين شيوهها را با يادآوري آيات مربوط، مورد بحث قرار ميدهيم.
در طول تاريخ مناديان اصلاح، پيوسته آماج تهمتهاي ناجوانمردانه مخالفان بودند، و آنان را با يك سلسله مسائل رواني متهم ميكردند. بررسي اين تهمتها، از واقعيتي پرده بر ميدارد. و آن اينكه دشمنان پيامبران هرگز نتوانستند آنان را به فساد مالي، و انحراف جنسي، و آدم كشي و خونريزي، و مانند آنها متهم سازند، زيرا زمينه زندگي آنان بگونهاي بود كه اين لكهها بر دامن آنان نمينشست، و مردم نميپذيرفتند. از اين جهت آنان را به يك رشته امور روحي و رواني كه نفي و اثبات آنها مشكل بود، متهم ميكردند ـ مانند اتهام به سحر و كهانت، يا جنون و ديوانگي و نظاير آن.
بررسي آيات مربوط به اتهامات وارد بر پيامبران، اين حقيقت را روشن ميكند كه غالباً به امور ياد شده در زير متهم ميشدند 1 ـ جنون 2 ـ سفاهت 3 ـ سحر 4 ـ كهانت 5 ـ شاعري 6 ـ دروغگوئي 7 ـ جدل گرائي 8 ـ افسانه گرائي 9 ـ آموزش ديدن از ديگران 10 ـ نفرين شده بتان.

---

: آية الله جعفر سبحاني
منشور جاويد ج 10